Voor wie houdt van kruiden, etherische oliën en een nog authentieke Provence, is deze vallei van Crest tot Die een droom. De hele vallei is trouwens biologisch en dat is op zich al uniek. Eens je de voeten van de Vercors nadert, ontmoet je kruidentelers en distillateurs van etherische oliën. Beide gaan natuurlijk hand in hand. Tijdens mijn prospectie in juni bezocht ik een kleinschalige distillateur waar ik twaalf jaar geleden nog was geweest. Alles was nog hetzelfde: de halfopen schuur met de distillatieketel, het houten luikje waardoor de kruiden van het zoldertje in de stalen mand zakten, het hout om de ketel op te stoken.
Het principe berust op de universele elementen: water, lucht, vuur en metaal. Het opgestookte houtvuur verhit het water in de ketel, de hete damp stormt door het plantenmateriaal in de mand, neemt de inhoudstoffen waaronder de
etherische oliën met zich mee en condenseert even verder in een grote Florentijnse vaas (essencier). De kunst van het scheiden is volbracht: de etherische olie is gescheiden van het restwater (hydrolaat), drijft boven en kan worden afgetapt. Het lijkt kinderspel, maar de hoeveelheid plantenmateriaal die nodig is voor dat kostbaar drijvend laagje is enorm. Planten met weinig etherische olie worden daarom enkel gedistilleerd voor het hydrolaat want dat bloesemwater is ook heel interessant.
Je kan een hydrolaat op vele manieren inzetten, van de keuken, over cosmetica tot de huisapotheek. De hydrolaten van Solaure zijn van zeer hoge kwaliteit, geconcentreerd en kunnen zowel inwendig als uitwendig gebruikt worden. Inwendig zijn ze praktisch te gebruiken bij allerlei kwalen en ongemakken. Eén eetlepel hydrolaat is ongeveer het equivalent van 1 kop kruideninfuus. Hydrolaten zijn makkelijk te bewaren, tot twee jaar, ook geopend, maar dan best in de koelkast plaatsen. Als herboriste raak ik niet uitgepraat over de toepassingen van hydrolaten. Hierbij alvast enkele voorbeelden:
hydrolaat Roses Anciennes: gezichtslotion, in gebak of in thee (bijvoorbeeld meidoornthee ter ondersteuning van het hart), heerlijk. hydrolaat smalle weegbree: absolute topper bij wespen- en bijensteken (of andere beten), een kompres in het hydrolaat gedrenkt doet wonderen op dit vlak. Idem bij wonden. hydrolaat Roomse kamille: een eetlepel per dag ter ondersteuning van de spijsvertering hydrolaat salie: om de mond te spoelen bij mond- of tandvleesproblemen, om te vermengen met klei voor een tandpasta hydrolaat calendula: wondverzorging en bij huidproblemen hydrolaat korenbloem: oogkompressen hydrolaat helicrysum: inwendig of uitwendig (beenwikkel) bij moeilijke doorbloeding en spataderen hydrolaat citroenmelisse: rustgevend, hartkloppingen, menstruatiepijnen, insomnia, vertering, een kompres in het hydrolaat gedrenkt bij krampen …
Tevens interessant én uniek zijn de samenstellingen, vooral om inwendig te gebruiken:
synergie zomer: samenstelling voor een goede circulatie bij zware benen synergie vrouw: samenstelling bij menopauzale klachten synergie vertering: samenstelling om de maagenergie te versterken synergie winter: om het virusseizoen door te komen
synergie detox: om te ontgiften synergie goedenacht: rustgevend, om beter in te slapen
En vergeten we niet het hydrolaat van de koningin der bloesemwaters (en etherische oliën), de echte lavendel (Lavandula angustifolia), door de plukkers van Solaure ‘avec de bonnes chaussures’ geplukt op de flanken van de ongerepte Vercors.
‘Probiotisch wonderdrankje’ klinkt misschien als het goedje van kwakzalvers die vroeger met een rammelende kar van dorp naar dorp struinden. Maar ik kan je geruststellen. Brooddrank is werkelijk een wonderdrankje, eentje van de probiotische soort die de darmen, tegenwoordig ons tweede brein genoemd, meer dan verzorgen. De herontdekking van een gefermenteerde drank op basis van granen was de verdienste van Herr Wilhelm Kanne, een man die geen academische opleiding genoot maar geleid werd door een innerlijke roeping. Van autodidacten moet de wereld het soms hebben …
De bakkerij van familie Kanne ontstond in 1904 in Westfalen. Niets liet in zich vermoeden dat dat kleine bakkerijtje in Westfalen zou uitgroeien tot een bijzonder duurzame onderneming met 400 werknemers en 30 vestigingen met alles erop en eraan, zoals een milieuacademie en een etalagekast vol prijzen en onderscheidingen. De kiem van succesverhaal ontstond in de jaren ‘60 toen kleinzoon Wilhelm Kanne experimenteerde met het fermenteren van broodgranen. Hij was altijd nieuwsgierig en bezig met iets nieuws. ‘Ik wil een product maken voor de menselijke gezondheid.’ Zijn levensmissie accelereerde toen Russische oorlogsrepatrianten hem vertelden over het drankje kwass’ (kvas in het Russisch). Kvas is een gefermenteerde drank gemaakt op basis van water, roggemeel en mout, die een gistingsproces doormaakt. Soms wordt het ook bereid met zwart brood en toevoeging van seizoensfruit (peren, aardbeien, bessen) of wanneer er geen fruit voorhanden is, rozijnen. Vaak wordt het gekruid met munt of zelfs berkensap. Het wordt al eeuwen in Rusland genuttigd om ziekten te voorkomen.
Maar het liep zeker niet meteen van een leien dakje. Wilhelm Kanne was niet tevreden met de resultaten van zijn experimenten. Sommige fermentaties mislukten, de resultaten waren niet gelijkmatig. Het werkte gewoonweg niet goed. Wat deed hij fout? Er vergingen nog enige jaren van ontwikkeling voordat de fermentaties lukten en de Kanne Bio Brottrunk, zoals wij die vandaag de dag kennen, in productie kon worden genomen. Begin jaren tachtig van de vorige eeuw presenteerde Wilhelm Kanne voor het eerst en met volle trots zijn Original Kanne Brottrunk® aan het publiek. Hij experimenteerde toen al meer dan 20 jaar met de fermentatie van broodgranen omdat hij volledig overtuigd was van de gezondheidsbevorderende effecten van melkzure producten.
Hij maakte aanvankelijk geen reclame maar het nieuws over dit geneeskrachtige drankje verspreidde zich snel. Door de ‘booming business’ doken echter andere problemen op. Al snel kon men met de productie niet meer aan de vraag voldoen. Het probleem was de lange fermentatietijd. Je moet meerdere maanden plannen en de productie kon daardoor niet snel op de groeiende vraag reageren. Daarnaast was er een tekort aan biologische granen. Destijds waren er nauwelijks biologische graanboeren. Er zat dus niets anders op voor Wilhem Kanne om de grote boeren in zijn omgeving te overtuigen aan biologische landbouw te doen. Het was toen niet eenvoudig om de boeren te laten overstappen van conventionele naar biologische landbouw, maar het lukte hem uiteindelijk. En dan restte er voor de bakkerszoon en -kleinzoon niet anders nog dan waarvoor hij in de wieg was gelegd: bakken! En dat is wat de bakkerij vandaag nog steeds doet: het bakken van levendig zuurdesembrood uitsluitend voor het vervaardigen van de brooddrank.
Wat zo bijzonder is aan Kanne brooddrank is dat door de maandenlange fermentatie een unieke ‘broodzuurbacterie’ ontstaat, die onder de elite van de melkzure bacteriën kan gerekend worden, volgens een Duitse professor die het hele brooddrankverhaal grondig onderzocht. Normaal bevatten lacto-gefermenteerde groenten (pickle) een licht gehalte aan vit. B12 maar bij brooddrank ligt dit hoger. Het bedrijf Kanne laat heel regelmatig analyses in voedingslabo’s uitvoeren en vit. B12 komt er steeds in vrij hoge dosering uit. Aangezien het een natuurproduct is, kan het gehalte soms wel schommelen. Daardoor dient men na een analyse de waarde soms licht naar beneden bijstellen, zoals naar 0,106µg/100ml op het etiket, maar dat is dan nog vrij hoog.
Kanne beveelt 3x 150 ml brooddrank per dag. Het kan puur maar ook aangelengd met een vruchten- of groentensap genomen worden, of water. Hieronder vind je een lekker probiotisch aperitiefje van brooddrank met appelsap.
Om het vit. B12 gehalte volledig te laten afhangen van brooddrank zou ik sowieso voorzichtig zijn en regelmatig de vitamine laten controleren. Er is nog geen vegan wondermiddel ontdekt om vit. B12 volledig aan te voeren maar brooddrank komt wel aardig in de buurt; Daarnaast is het weldaad voor de darmen, als krachtig probioticum waardoor ook het immuniteitssysteem in darm wordt versterkt. Door de darmflora te verzorgen geschiedt er tevens een betere opname van voedingsstoffen. En zoals de oude Grieken het reeds verwoorden, een gezonde darm is de basis voor een goede gezondheid! ‘Alle ziektes komen uit de darm’ was de legendarische uitspraak van Hippocrates, onze Westeuropese vader van de geneeskunde. Ik denk dat de oude Chinezen het hierover ook eens waren.
Wie echter de fermentatiekriebels voelt, kan ook zelf brooddrank maken! Heb je een restje vitaal desembrood, dan kan je aan de slag. Het is niet moeilijk maar het vraagt tijd en geduld. En daarnaast ook een beetje zorg. Fermentaties vertroetel je als een pasgeboren baby, of toch bijna. Met het recept hieronder kan het in principe niet mis gaan. En zo’n bokaal met het gistende wonderdrankje pronkt op de keukenplank, misschien tussen andere pruttelende fermentaties? Voel je alvast een fermentoloog, een kwakzalver of wat dan ook. Verzorg gewoon jezelf!
Brooddrank
Ingrediënten :
175-180 g of 2 à 3 niet te dunne sneden desembrood (het is van groot belang dat het zuurdesem of honingdesembrood is, liefst van biologisch-dynamische kwaliteit), in kleine blokjes gesneden
1 el citroensap (controleert het process)
1 liter lauwwarm water (liefst bronwater)
1 tl honing (is voeding voor het fermentatieproces)
6- tal biologische rozijnen (bevordert de gisting)
Glazen bokaal (2 l) met rubber, deksel en slot.
Werkwijze:
De glazen bokaal vullen met de stukjes brood.
Giet het warme water erover.
Voeg de rozijnen toe.
En het citroensap.
Dan de pot luchtdicht afsluiten en even opschudden.
Op een koele plaats laten fermenteren (bijv. kelder).
De brooddrank moet ongeveer 6 weken rijpen.
Elke week de bokaal openen om het koolzuur te laten ontsnappen om dan opnieuw goed te sluiten.
Na de rijpingstijd de brooddrank zeven en in een afsluitbare fles bewaren.
Alcoholvrij probiotisch aperitiefje
Ingrediënten:
Kannes brooddrank of zelfgemaakte brooddrank
Bronwater
Appelsap
Muntblaadjes of een scheutje berkensap
Vul een glas of kan met 1/3 brooddrank, 1/3 water en 1/3 appelsap. Serveer met muntblaadjes of voeg een scheutje berkensap toe. Santé!
1922. In een ziekenhuis in Haileybury, Ontario, werkte verpleegster René Caisse. De vrouw was afkomstig uit een katholiek gezin van 11 kinderen. Op een dag verzorgde ze een patiënte en merkte ze een soort litteken op haar borst. Ze informeerde naar de herkomst van het litteken en de patiënte vertelde het verhaal over haar borst.
Tijdens een vakantie, twintig jaar geleden, kampeerde ze met haar man in het een indianenkamp in het noorden van Ontario. Een Indiaanse vrouw merkte de merkwaardige plek op de borst en vertelde dat het om een kanker ging. Ze bood aan om de vrouw te helpen. Sceptisch en conformistisch als ze was, weigerde de vrouw de hulp van de indiaanse. Ze verkoos om terug te keren naar Toronto om zich in een hospitaal te laten onderzoeken. De artsen diagnosticeerden inderdaad een kankergezwel. De remedie was een volledige amputatie van de borst. Aangezien een vriendin aan dezelfde operatie was gestorven en de vrouw geen geld had om het hospitaal te betalen, zag ze af van deze risicovolle ingreep. Samen met haar man keerde ze terug naar het indianenkamp. Ze stond toe dat de indiaanse haar hielp met een kruidenaftreksel, dat al eeuwen door de Ojibwa-stam werd gebruikt. De borst begon te genezen en de indiaanse leerde haar hoe ze de gebruikte planten kon herkennen en hoe ze het aftreksel zelfs moest bereiden. Rene Caisse constateerde nog steeds het littekenweefsel, maar verder was de borst volledig kankervrij. De verpleegster vroeg naar het kruidenrecept en vanaf dan begon het verhaal van Rene Caisse en de Ojibwa-kruidenformule.
De verpleegster startte met het uitproberen van het aftreksel toen in 1924 haar tante door de artsen terminaal was verklaard. Ze vroeg aan de behandelende arts van de vrouw, Dr R.O. Fisher, of ze het indiaanse preparaat mocht toedienen. Aangezien de arts niets beters te bieden had, gaf hij zijn toestemming. De tante gebruikte het aftreksel gedurende twee maanden elke dag. Haar gezondheid ging zienderogen vooruit en ze hervond terug haar krachten. De tante leefde nog twintig jaar.
Gesterkt door het positieve resultaat bij haar tante, begon Rene in samenwerking met Dr Fisher met het behandelen van andere kankerpatiënten. Deze patiënten ondervonden dezelfde werking: verbetering van de algemene gezondheid. Het nieuws verspreidde zich snel en Rene en Dr Fisher experimenteerden verder met de kruidenformule. Ze zouden het preparaat nu ook subcutaan gaan injecteren. De eerste persoon die ze op die manier behandelden, was een man uit New York die tong- en keelkanker had. Hij reageerde heel heftig op de injectie met beven en een gevaarlijke sterke zwelling van de tong. Hij werd niet meer geïnjecteerd, maar zijn kanker breidde niet uit en hij leefde nog een lange tijd comfortabel.
Echter was het voor het medische duo duidelijk dat ze hun formule moesten aanpassen indien men verder patiënten subcutaan wilde behandelen. Rene Caisse overtuigde haar moeder om in haar huis een laboratorium in te richten, waarin ze samen met Dr Fisher het preparaat op muizen testte. Hun bevindingen waren dat één kruid, subcutaan ingespoten, de tumoren deed verschrompelen maar niet de algemene gezondheidstoestand verbeterde. Pas wanneer ze nog drie andere kruiden oraal toedienden, ontstond ook een verbetering van de algemene toestand van de patiënten. De definitieve anti-carcinogene kruidenbehandeling was geboren en Rene Caisse gaf er haar achternaam in omgekeerde volgorden aan: ESSIAC.
Ze nam ontslag als verpleegster en begon met het behandelen van 30 patiënten per dag. Rene vroeg geen honorarium voor haar behandelingen en leefde van vrijwillige bijdragen. Door het geklaag van de buren over de dagelijkse va-et-vient was ze evenwel genoodzaakt te verhuizen. Pas acht uur na de installatie in haar nieuwe praktijk in Peterborough werd er aan de deur geklopt: er was een arrestatiebevel uitgevaardigd voor het onwettig toepassen van de geneeskunde. Rene protesteerde aangezien ze een toelating had van het Ministerie van Volksgezondheid en van artsen en chirurgen. “Ze zouden niet tussenkomen indien ze geen geld vroeg voor haar consultaties en behandelingen.” Daarenboven had ze van elke patiënt de kankerdiagnose van de arts.
Terwijl Rene zich omkleedde, las de aanklager stiekem de brieven en documenten die in haar praktijk te vinden waren. Toen ze terug naar beneden kwam en haar jas wou aantrekken, bedacht de man zich. Hij zou er met zijn ‘patron’ over spreken.
Het hele gebeuren trok de aandacht van de kranten, maar ook van Dr A.F. Bastedo in Bracebridge. Hij was onder de indruk van een patiënt die genas van een intestinale kanker en overtuigde de autoriteiten om hotel British Lion om te vormen tot een kankerkliniek. Rene was er de spilfiguur en de kliniek draaide op volle toeren, zodat de straat door verkeer nog nauwelijks toegankelijk was en zelfs ambulances voor het ziekenhuis stopten om zeer verzwakte patiënten af te laden. De kliniek in Bracebridge was geopend van 1934 tot 1942. Rene zei altijd tegen mensen die haar van ver kwamen opzoeken: ‘Steek de grijze brug over en sla linksaf Dominion Street in.’
Echter kort na de opening van de kliniek in Bracebridge trof kanker ook het persoonlijke leven van Rene: haar moeder kreeg op haar 72ste leverkanker. De kanker was inoperabel door haar hartziekte. Rene begon haar moeder te behandelen volgens de ESSIAC-methode en de vrouw herwon haar gezondheid en leefde nog 18 jaar, om uiteindelijk aan een hartaanval te sterven.
Het volk wou dat het werk van Rene Caisse door het Ministerie van Volksgezondheid werd erkend en ondersteund, en er werden hiervoor duizenden handtekeningen verzameld. De ‘staatsarts’ Dr Frederik Banting, uitvinder van de insuline, eiste dat Rene Caisse voortaan in zijn laboratorium zou werken. Hij garandeerde haar dat haar geheime kruidenbehandeling niet openbaar werd gemaakt, maar “de resultaten van de onderzoeken enkel bij hem werden ingediend, alvorens ze publiek toegankelijk werden.”
Rene Caisse weigerde zijn aanbod. “Ik wil wel met hem samenwerken, maar ik wil nooit mijn patiënten laten sterven aan kanker omdat ik mijn kliniek moet verlaten. Het is een pijnlijke beslissing maar ik weiger zijn aanbod.”
De zaak Caisse veroorzaakte veel commotie. Enerzijds waren patiënten verschrikt door het idee dat Rene hen in de steek zou laten, anderzijds waren er de artsen die vonden dat ze moest springen voor het aanbod van Dr Banting.
Ze werd in haar beslissing ondermeer ondersteund door Mrs Henderson. Mrs Henderson was bijna op sterven na dood toen ze Rene Caisse bezocht. Kanker trof haar beide borsten alsook haar baarmoeder. De behandelende arts gaf toe dat geen enkele behandeling de vrouw nog kon redden. Ze was opgegeven.
“Ik had een gele teint, mijn haar viel uit en mijn ogen, normaal blauw, waren grijs en zonder expressie. Ik verloor zoveel bloed dat ik dacht te sterven. Ik kon geen twee minuten meer rechtstaan,” vertelde Mrs Henderson na haar succesvolle behandeling met Essiac. Ze ging terug aan het werk en leefde nog lang in goede gezondheid.
Onvermijdbaar liep het ook enkele malen fout af en kon een behandeling niet meer baten, zoals voor een mevrouw die ‘s morgens al stervende was en toch nog naar de kliniek van Caisse werd gebracht. De artsen hadden de familie al gewaarschuwd dat de vrouw elk moment een embolie kon maken. Ze stierf in de kliniek, maar de pathologen eisten een onderzoek.
Essiac werd ook bekend in de Verenigde Staten en Rene Caisse werd uitgenodigd door een eminente arts in Chicago, Dr Clifford Barbourka. Hij stelde haar vervolgens voor aan Dr John Wolfer van de medische faculteit van de universiteit. Rene moest dertig patiënten in diverse stadia van kanker behandelen. De verpleegster maakte wekelijks de pendel van bijna duizend kilometer heen en terug. Telkens moest ze met haar kruidenarsenaal en materiaal én gewapend met een verklarende brief van Dr Wolfer de grens over, de douane voorbij. Ze maakte zelf nog het kruidenpreparaat volgens het hele geijkte proces van koken, nachtelijk macereren en in de vroege uurtjes weer koken. En dan alles nog in eigen ampoules bottelen. Ze behandelde haar patiënten in Bainbridge in het weekend, om dan naar Chicago te vertrekken, haar patiënten daar in de week te behandelen om vervolgens weer naar Canada te rijden. Dit gedurende anderhalf jaar. Het resultaat van het onderzoek was een levensverlenging, verschrompeling van de tumoren en een vermindering van de pijn. Dr Barbourka bood haar een kantoor aan in het Passavant hospitaal in Chicago, maar Rene Caisse weigerde. Ze werd ondertussen al ‘de meesteres van het weigeren’ genoemd. Ze kon en wou haar patiënten niet in de steek laten!
Uiteindelijk was het steeds de betrachting geweest van Rene Caisse om haar kruidenformule in Canada erkend te krijgen, echter gebeurde dat nooit. Ze werd er wanhopig van. Ze had decennia lang gevochten op Essiac erkend te krijgen, maar de machtige farmaceutische bedrijven met politieke invloed beoordeelden de behandeling steeds als ‘controversieel en illegaal’. De non-toxic kankerbehandeling was te bedreigend voor de destructieve radio- en chemotherapie.
René Caisse overleed de dag na Kerst in 1978, op 90 jarige leeftijd; Ze had duizenden mensen van kanker genezen.
Vandaag wordt ze nog steeds erkend voor haar bijdrage aan de natuurgeneeskunde. Bronzen sculpturen van ‘Nurse Caisse’ zijn aan haar opgedragen in Bracebridge en het Canadian College of Naturopathic Medicine in Toronto.
Een jaar voor haar dood, in 1977, gaf ze de geheime kruidenformule prijs en droeg ze het recept, alle rechten en het handelsmerk van Essiac over aan het bedrijf Resperin. Charles Brusch, MD, uit Cambridge, MA, was getuige van de ondertekening van de overeenkomst tussen Rene M. Caisse en Resperin, en bevestigde dat het originele recept nooit aan iemand anders dan Resperin werd bekendgemaakt. Resperin gaf haar de garantie die ze eiste: Essiac® zou worden geproduceerd en gedistribueerd naar mensen over de hele wereld. Op 29 mei 1995 droeg Resperin zijn rechten over aan Essiac® en werd het bedrijf ontbonden. Het bedrijf Essiac Products Canada International is nu de eigenaar van alle rechten en produceert en distribueert de Essiac® kruidenformule via zijn distributeurs.
“Het gaat over planten die over heel Ontario te vinden zijn, in zo’n grote hoeveelheden dat er alle kankerpatiënten ter wereld mee kunnen behandeld worden,” vertelde ze over de kruiden.
De Essiac voor eigen gebruik is te verkrijgen onder de naam FlorEssence. Het product bevat alle acht oorspronkelijke kruiden die Rene kreeg van de Ojibwa ontving, via de mevrouw in het ziekenhuis.
Het centrale kruid is de grote klis (Arctium lappa) bekend om zijn krachtige depuratieve werking. Het kruid reinigt tot diep in de hersenen en het ruggenmerg!
Als 19-jarige vertrok de Egyptenaar Ibrahim Abouleish naar Graz in Oostenrijk om geneeskunde en scheikunde te studeren. Tijdens zijn verblijf in Europa kwam hij in contact met de antroposofie van Rudolf Steiner. Toen hij in 1977 zijn vaderland terug bezocht, werd hij geconfronteerd met prangende problemen: armoede, overbevolking, milieuvervuiling en veel meer. Hij concludeerde dat enkel een holistische aanpak deze grote problemen kon aanpakken en besloot 70 ha woestijngrond te kopen, ongeveer 60 km ten noordoosten van Caïro bij Belbeis. SEKEM werd geboren, de SEKEM-visie ontwikkeld, geïnspireerd door de antroposofie en biodynamica. Dankzij de biodynamische landbouwmethode werd de dorre woestijngrond omgevormd tot een vruchtbare oase met groenten, bomen, dieren, … Een hoge diversiteit aan planten, insecten dieren vormde een belangrijke pijler.
De teelt geschiedt thans volgens vruchtwisseling, rekening houdend met de astrologische kalender die aangeeft wanneer welk werk dient verricht te worden. Het basisprincipe van de vruchtbaarheid is de eigen compost van planten en dieren, behandeld met de zes biodynamische compostpreparaten gemaakt van medicinale planten. Daarbij gebruikt men het biodynamische koemest- en kiezelpreparaat op de akkers. Dit resulteert in zeer hoge kwaliteitsproducten.
Naast landbouw, bestaat SEKEM ondertussen uit Steinerscholen (basis- en middelbaar onderwijs), een holistisch medisch centrum en een mobiele gezondheidsbrigade met spreekuren in dorpen en voorlichting over gezondheid en hygiëne. Nog tal van andere sociale en economische projecten lopen waaronder het kamillekinderenproject waarbij straatkinderen leer- en werktrajecten volgen. SEKEM was het eerste Afrikaanse bedrijf dat bio-katoen introduceerde. Dr Abouleish wist de Egyptische overheid ervan te overtuigen dat het grootschalige gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen moest stoppen. De van overheidswege sproeiende vliegtuigen vormden een bedreiging voor SEKEM. De overheid volgde. Dit resulteerde in een reductie van het gebruik van chemische bestrijdingsmiddelen van 90 % op 400.000 ha Egyptische landbouwgrond en een toename van de opbrengst van 30 %.
Overladen met onderscheidingen en awards, waaronder de ‘alternatieve nobelprijs’ (the Right Livelihood Award) overleed Dr Abouleish in 2017 op 80-jarige leeftijd. Zijn visie wordt verdergezet waarbij de biodynamische landbouw als oplossing wordt gezien voor de uitdagingen van de 21ste eeuw op het vlak van ecologie, sociologie en voedingszekerheid.
In Duitsland, Nederland, Noorwegen, Oostenrijk en Zwitserland bestaan vriendenverenigingen die bekendheid aan SEKEM geven en geld inzamelen voor het ondersteunen van de sociale en culturele activiteiten. De Natuurkeuken wil voortaan bijdragen door de producten van SEKEM aan te bieden zoals biodynamische sesampasta, pindapasta en het theeassortiment. Voeding vol zonneschenkende levenskracht of Sekem, het Oudegyptische woord voor levenskracht van de zon.
Het SEKEM-theeassortiment vind je in de herboristerie van De Natuurkeuken:
Met het ontwaken van de lente, ontvouwen de bladknoppen van bomen en struiken. Ze zijn er in alle vormen en kleuren: dik gezwollen, met vilten manteltjes, wollig of geschubd, als fijne splintertjes of onooglijke spruitjes. In het Latijn heten ze ‘gemmae’, in het Engels ‘gem’, wat edelsteen of half-edelsteen betekent. Aan de etymologie van het woord kan je dus afleiden dat knoppen eigenlijk mineraal van oorsprong zijn.
Dit kan in verband worden met de uitspraak van Rudolf Steiner, dat bomen ‘omhooggestuwde aarde’ zijn. De stam is in wezen gemineraliseerd, zoals de aarde. Bomen zijn met andere woorden een verlenging van de aarde. Je dient dan best een beetje schuin te kijken om de rest te zien: de takken als aanzet van de toekomstige ‘plant’. In de winter is het minerale en kristallisatieproces in de aarde het meeste werkzaam. ‘De aarde is nooit stil in de winter, het is slechts een schijnsel,’ vertelde Rudolf Steiner over het seizoen van diepe inkeer. In het binnenste van de aarde geschiedt het kristallisatieproces. Hoe intenser dit proces, hoe meer sneeuw. De aarde is in de winter het meest actief, terwijl het leven boven de aarde dan het stilste is. De knoppen ontstaan in de vroege winter, als uitingen van het kristallisatieproces. Het zijn kristallen aan takken of beter … edelsteentjes die groeien in de ‘takkenaarde’. Hoe mooi is dat beeld niet?
Als we naar Steiner kijken, dan is Goethe nooit veraf. In zijn metamorfoseleer stelt Goethe dat de knop een ‘geheel van bladeren in wording is’, dat zich ‘situeert tussen twee tendensen’. De knop is eigenlijk een tussenschakel tussen …
Vertikale tendens: steel, naar binnen, gebalde kracht
Horizontale tendens: blad, naar buiten gerichte kracht
Bij het opengaan bevat de bladknop zowel de kracht van de steel als van het blad. Wanneer de sapstroom in de lente op gang komt, ontkiemt de knop door contact met het water. Na het verder ontluiken van de bladeren, kan de fotosynthese beginnen.
Gemmotherapie, een andere vorm van fytotherapie
In de embryonale weefsels van de bladknop zit een groot potentieel. Ze zijn totipotent: ze hebben de mogelijkheid om nog alle soorten cellen te worden. Het is legitiem om aan te nemen dat ze in dat embryonale stadium de volledige potentiële, biologische energie van de boom of plant bezitten. Ze bevatten als het ware alle informatie van de boom. Van genieën gesproken! Dit opent een breed spectrum aan therapeutische mogelijkheden. Deze vorm van kruidenverwerking is beter bekend als gemmotherapie. Reeds in de Middeleeuwen gebruikte men de boomknoppen als geneesmiddel, vooral onder impuls van de alchemisten. Het is de Belgische arts Dr Henry die deze oude methode herontdekt en er in de jaren ’70 een studie over verrichte. Hij noemde het toen nog geen gemmotherapie, maar fytoembryotherapie.
We kijken naar de gemmotherapie wel op een andere manier dan naar de fytotherapie, waarbij elk onderdeel van de plant of boom een andere werking kan hebben.
Voorbeeld:
Lindeboom:
Spint: galstimulerend, bloedzuiverend, diuretisch
Bloesem: antigripaal, rustgevend
Gemmomaceraat van Tilia tomentosa werkt zowel rustgevend, bloedzuiverend en diuretisch
Meidoorn:
Vrucht: werking op de hartspier
Bloesem: hartritme
Gemmomaceraat van Crataegus oxyantha werkt zowel op hartspier als hartritme
De knoppenapotheek in je tuin
Niets zaliger dan onder een gulle lentezon met een linnen zakje de tuin in te lopen op zoek naar de heilzame knoppen. Zoals we vaak in de natuur aan de nietigste plantjes met grote geneeskracht voorbijgaan, achtte je het misschien niet voor mogelijk dat de knoppen aan je leger frambozen, woekerende braambes, zwarte aalbes of oncontroleerbare hondsroos heel waardevol zijn? Tegenwoordig hebben velen een vijgenboom in de tuin of op het terras. Ook deze knoppen zijn waardevol, vooral voor de zenuwachtige mens.
De takkenjuweeltjes trek je voorzichtig met je vingers los. Er komt geen mes, schaar of ander voorwerp aan te pas! Enkel jouw energie en liefde voor de natuur volstaan. En natuurlijk jouw dankbaarheid tegenover de natuurwezens!
Hoeveel edelsteentjes heb je nodig, denk je dan? Niet veel. Slechts een à twee gram is voldoende voor een potje maceraat. Je plukt maximaal eenderde van een twijgje, én verspreid. Zo merkt de struik of boom er niet veel van en wordt hij niet bedreigd in zijn verdere bestaan.
Zachte geneeskracht
De knoppenmaceraten zijn zachte geneesmiddelen die vooral voor chronische aandoeningen kunnen ingezet worden, maar in sommige gevallen ook acuut kunnen gebruikt worden. Ze verdienen een plaats in elke huisapotheek. Uiteraard ga je er zorgvuldig mee om, zoals met andere geneesmiddelen en raadpleeg je steeds een arts bij aanhoudende klachten (langer dan 5 dagen). De zelfzorg dient opnieuw gestimuleerd te worden, daar de mens alles uit handen heeft gegeven, maar steeds met een portie gezond verstand.
Tonicum voor de luchtwegen (ook bij fibrose), zwaar verval van het botweefsel (osteoporose)
Berk
Knop en katje (mannelijke deel)
Soepele gewrichten, artritis, stimuleert de nieren, ook bij urinewegeninfecties, oedemen, overgewicht, ontgifting van de lever
Zwarte aalbes
Verse knop
TOP als adaptogeen bij bijnieruitputting (verhoogt cortisol) en stress-syndroom, vermoeidheid, verhoogt de immuniteit, als corticoïde, regulerende werking op de organen die door chemo getroffen worden, beschermt de aderen, acute allergie, hooikoorts, neus-keel-ooraandoeningen, diureticum, yang
Vijgen
Verse knop
Opmerkelijk kalmerende werking, alle stoornissen van het zenuwstelsel, bij depressie, stress aan de maag, maagzweren, chronische gastritis, yin
Meidoorn
Verse knop
Verhoogt de contractiekracht van het hart, werkt gunstig naar aritmiën, normaliseert de bloeddruk, sederend op het centrale zenuwstelsel
Hondsroos
Jonge verse scheut
Zeer goed voor de luchtwegen, het neus-keel-oor-bereik zoals otitis, rhinitis, … (ook bij kinderen), zowel chronisch als acuut, zelfs bij tuberculose.
Gemmo framboosGemmo hondsroosGemmo zwarte bes
Aan de slag!
Na je wandeling door de tuin ga je met de takkenjuweeltjes aan de slag. Voor de verwerking worden de verse bladknoppen van bomen, struiken, granen of andere planten gemacereerd in een honing-alcoholoplossing. In de handel geschiedt dit in een maceraat van water, glycerine en alcohol. Aangezien plantaardige glycerine voor oraal gebruik nog moeilijk te vinden is en het niet zo gunstig is voor de darmen, kan je gebruik maken van de combinatie honing met alcohol. Het doet denken aan een oxymel (honing met appelazijn).
Basisrecept honing-alcoholknoppenmaceraat
2 g knoppen van zwarte bes, berk, braam, vijg, … (naar therapeutische behoefte), kleine hoeveelheid is voldoende (2 g knoppen op 60 g maceraat), geoogst op een zonnige dag, rond de middag en net voor het openen van het blad (zie foto’s)
20 g honing
40 g jenever
Materiaal: confituurbokaaltje, houten of glazen roerstaafje, weegschaal
Werkwijze:
Vermeng in het confituurbokaaltje met de roerstaaf de honing met de jenever tot een homogeen mengsel
Voeg de knoppen toe en roer onder het honing-alcoholmaceraat
Sluit het deksel en voorzie het bokaaltje van een etiket
Laat 3 weken macereren op een zonnig plekje
Zeef en bewaar het maceraat in het confituurbokaaltje
Gebruik: 5-15 druppels, 1x per dag. Het is aan te raden om te starten met 5 druppels, op te bouwen tot 15 druppels en vervolgens weer af te bouwen tot 5 druppels.
Honing en alcohol bij elkaar voegenGoed vermengen met een houten lepelKnoppen toevoegen (foto: zwarte bes)Even roerenVlnr: knoppen hondsroos, zwarte bes, vijgVerse knoppen hondsroos (Rosa canina)
Aanbevolen lectuur: De gemmotherapie/Philippe Andrianne,
Bij aanhoudende klachten dient u steeds een arts of therapeut te raadplegen!
Deze site maakt gebruik van cookies, zodat wij u de best mogelijke gebruikerservaring kunnen bieden. Cookie-informatie wordt opgeslagen in uw browser, voert functies uit zoals het herkennen wanneer u terugkeert naar onze site en helpt ons om te begrijpen welke delen van de site u het meest interessant en nuttig vindt. Door onze website te gebruiken verklaart u zich hiermee akkoord.
Strikt noodzakelijke cookies
Strikt noodzakelijke cookies zijn altijd ingeschakeld, zodat we uw voorkeuren voor cookie-instellingen kunnen opslaan.
Als u deze cookie uitschakelt, kunnen we uw voorkeuren niet opslaan. Dit betekent dat elke keer dat u deze site bezoekt het nodig is om cookies weer in te schakelen of uit te schakelen.
Cookies van derden
Deze site gebruikt hulpmiddelen om anonieme informatie over bezoekersaantallen en de meest populaire pagina's te verzamelen. Door deze cookies aan te laten staan helpt u ons onze site te verbeteren.
Voor een optimale wisselwerking met sociale media zoals Youtube, Twitter, Facebook of Instagram zijn deze nodig. U heeft de mogelijkheid om u af te melden voor deze cookies.
Schakel eerst strikt noodzakelijke cookies in om uw voorkeuren op te slaan!
